பிக் பேங் (Big Bang) என்றழைக்கப்படும் பெரு வெடிப்பே நமது புவியையும் உள்ளடக்கிய இந்த பிரபஞ்சத்தின் தோற்றத்திற்கு காரணம் என்றே அறிவியல் உலகம் ஏற்றுக்கொண்ட கருத்தியலாகும்.
ஆனால் இது இன்று வரை நிரூபிக்கப்படாத ஒரு கருத்தியலாகவே தொடர்கிறது. அதனை மெய்பிக்க செர்ன் என்றழைக்கப்படும் அணு ஆய்விற்கான ஐரோப்பிய அமைப்பு பிரான்ஸ், சுவிட்சர்லாந்து எல்லையில் ஒரு மாபெரும் அறிவியல் சோதனையை மேற்கொண்டுவருகிறது.
webdunia photo
WD
அந்த சோதனையின் துவக்கக் கட்டத்திலேயே ஏற்பட்ட விபத்தால் தற்பொழுது அந்த சோதனை நிறுத்தப்பட்டுள்ள நிலையில், உலகமே வியந்து நோக்கும் அந்த சோதனை குறித்து நமக்கு விளக்குகிறார் சித்து முருகானந்தம்.
செர்ன் சோதனையை நேரில் அறிய அந்த சோதனைச் சாலைக்கே சென்று, அங்கு 5 நாட்கள் இருந்து, அச்சோதனையில் ஈடுபட்டுவரும் அறிவியலாளர்களுடன் அளவளாவி பல விவரங்களைப் பெற்ற சித்து முருகானந்தம், அதனை நமக்குப் புரியும் வகையில் இங்கே விளக்கியுள்ளார்.
கட்டுரையை படித்துவிட்டு உங்கள் கேள்விகளைத் தொடுங்கள். சித்து முருகானந்தம் பதிலளிப்பார்.
பிரபஞ்சத்தின் தோற்றத்தை நோக்கி...
CERN (European Organization for Nuclear Research - CERN) அமைப்பு மேற்கத்திய நாட்டு அறிஞர்கள் ஒன்று கூடி இயற்பியல் சம்பந்தப்பட்ட பல விஞ்ஞான உண்மைகளைக் கண்டுபிடிக்க வேண்டும் என்பதற்காகவும், இதில் முழுப்பங்கும் மேற்கத்திய நிபுணர்களின் உழைப்பாகவும் அவர்களின் மேம்பாட்டுக்காகவும் இருக்க வேண்டும் என்ற பிரதான நோக்கத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டதாகும்.
webdunia photo
WD
இந்த அமைப்பு 1950களில் உருவாக்கப்பட்டது. எந்தப் போர் நடவடிக்கைகளிலும் பங்கு பெறாத சுவிட்சர்லாந்து பகுதி தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு - ஏனென்றால் இந்த நீண்ட ஆராய்ச்சிக்கு எந்த போர் நடவடிக்கைகளாலும் குந்தகம் ஏற்பட்டு விடக் கூடாது என்ற குறிக்கோளில் - அங்கு ஆரம்பிக்கப்பட்டது. அணு என்றால் என்ன என்றுத் தீர்மானமாகத் தெரிந்த பிறகு அதனுடைய உள் அமைப்பு எப்படி இருக்கிறது, அந்த உள் அமைப்பு எந்த விதப் பொருளால் ஆக்கப்பட்டது என்பதை எல்லாம் தெரிந்து கொள்ள பல இயந்திரங்கள் நிறுவப்பட்டு ஆராய்ச்சியைத் தொடங்கினார்கள்.
அந்த CERN என்ற ஆரய்ச்சி சாலைக்கு - சுவிட்சர்லாந்து - ஜெனிவாவுக்கு சென்ற ஆகஸ்ட் மாதம் 5 நாட்கள் சென்றிருந்தேன். அந்த மேக்னட்டுகள் பொருத்தப்படுகிற இடமாகிய அசெம்பிளி சைட்டையே பார்த்தேன். மிகவும் நவீனமானவை. டை போல் மேக்னட்டுக்குள்ளே என்னென்ன கருவிகள் இருக்கின்றன, அவை எப்படியெல்லாம் வேலை செய்கின்றன என்பதையெல்லம் பார்த்தேன். அது தோன்றிய வரலாறை வீடியோவாகப் போட்டுக்காட்டினார்கள். அத்தனையையும் போட்டோவாகவும் வீடியோவாகவும் எடுத்துக்கொண்டு வந்தேன். மிகச்சிறந்த பயனுள்ள அனுபவம். என்ன வருத்தம் என்றால் அந்த ஐந்து நாட்களும் அங்கு வந்த ஆயிரக்கணக்கான பேர்களில் அத்தனை பேரும் வெள்ளைத் தோல் ஐரோப்பியர்களே, நான் ஒருவன்தான் கருப்புத்தோல் - இந்தியன். ஜப்பான்காரன் இருக்கிறான். இந்தியன் ஒருவரையும் காணோம். சமீபத்தில் தமிழகத்தில் இருந்து அங்கு சென்ற ஒரே ஆள் நானாகத்தான் இருக்கும் என்றே நினைக்கிறேன். லட்சக்கணக்கில் செலவு செய்துகொண்டு சுவிட்சர்லாந்துக்கு குடும்ப சகிதமாக சுற்றுலா சென்று வரும் நம்மவர்களுக்கு ஒரே ஒரு மணி நேரப் பயணத்தில் இருக்கும் உலக முக்கியத்துவம் வாய்ந்த விஞ்ஞான நிகழ்ச்சி நடக்கும் இந்த இடத்துக்கு வருவதற்கு நேரமும் இருக்காது; விருப்பமும் இருக்காது. ஆனால் இன்னொரு ஆறுதல் என்னவென்றால் மிக அருகிலேயே மதுரம் என்ற பெயரில் தமிழர் ஒருவர் ஹோட்டல் ஒன்று வைத்திருக்கிறார். சுவையான தமிழ்ச் சாப்பாடு கிடைக்கிறது.
அணுவை ஆராயப் புறப்படுகிறபோது அதோடு சம்பந்தப்பட்ட பல வகையான விஷயங்களையும் ஆராய வேண்டும். இல்லையென்றால் அந்த விஷய ஞானம் நிறைவு பெறாது. ஒரு அரசனைப் பற்றி ஆராய்கிற போது அந்த மனிதனின் குணங்கள் என்ன என்று மட்டும் சொன்னால் போதாது. அவனுடைய பெண்டாட்டி பிள்ளைகள் யார் யார், அமைச்சர்கள், தளபதிகள் யார் யார்? எப்படி நாட்டை ஆண்டான், எந்தெந்த நாட்டின் மீது போர் தொடுத்தான் அல்லது எந்தெந்த நாடு அவன் நாட்டின் மீது போர் தொடுத்தது? அதில் எத்தனை பேர் மாண்டனர், அவர்கள் வரலாறு என்ன என்பது பற்றியெல்லாம் சொன்னால்தான் அந்த அரசனைப் பற்றி முழுமையாகத் தெரிந்து கொண்டதாகும்.
அது போல இந்த அணுவையும், அதன் மீது வேறு சக்திகளின் ஆதிக்கம் எப்படி இருக்கிறது, இது வேறு சக்திகளுடன் எப்படி வினை புரிகிறது. இதனுடைய ஆரம்பம், முடிவு என்ன? அதை மனித குலத்துக்கு சாதகமாக எப்படிப் பயன்படுத்துவது என்பது பற்றி ஆராய்கிறார்கள். 19ஆம் நூற்றாண்டில் இரசாயன அறிவும், மின்காந்த இயலைப் (Electro magnetism) பற்றிய அறிவும் ஏராளமாக வளர்ந்து விட்ட நிலையில், இனிமேல் இயற்பியலில் தெரிந்து கொள்ள வேண்டியது எதுவுமே இல்லை என்பதாக பல விஞ்ஞானிகள் தீர்மானித்து விட்டனர்.
ஆனால் இந்த எண்ணம் அணுவின் எலக்ட்ரான் கண்டு பிடிக்கப்பட்டபோது தவிடுபொடியானது. அடடா அணு என்ற பொருளைப் பற்றி ஏராளமாக ஆராய வேண்டியிருக்கிறதே என்று அப்போதுதான் உணர்ந்தார்கள்.
அதுபோலவே இப்போதும் அணுவிற்கு நிறை(Mass) என்பது எப்படி ஏற்பட்டது என்பது தெரிந்துவிட்டால் கடவுளைக் கண்டதுபோல, இதற்கு மேல் ஆராய்வதற்கு ஒன்றுமில்லை என்பதாக ஒரு எண்ணம் ஏற்பட்டிருக்கிறது. ஆனால் என்னைப் பொறுத்தவரை இந்த நிறை என்பது என்ன என்று கண்டுபிடித்த பிறகு அதற்கு மேலும் ஆராய்வதற்கு ' Dark Energy ', ' Dark matter ' என்ற பகுதி 96 சதவீதம் இருக்கிறது. இனிமேல் தான் அவற்றை ஆராய வேண்டும். ஏனென்றால் இதுவரை அவற்றைப் பற்றி ஏதும் நமக்குத் தெரியவில்லை. அந்த Dark Energy பற்றியும் Dark Matter பற்றியும் நாம் தெரிந்து கொள்ள வேண்டியது பெரும் சமுத்திரம் போலவும், எல்லையில்லாத ஆகாய வெளி போலவும் நமக்கு முன்னால் விரிந்து பரந்து கிடக்கிறது.
அணு என்பது இப்படித்தான் இருக்கிறது என்று கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பின்பு அதற்கு நிறை வந்தது எப்படி என்ற கேள்விதான் இப்போது விடை தெரியாத புதிராக இருக்கிறது. இதற்கு விடை தெரிந்துவிட்டால் பல அவிழ்க்கப்படாத முடிச்சுகள் அவிழும் என்று நம்புகிறார்கள் விஞ்ஞானிகள். வேறு ஏதாவது புதுப் பொருள் கூட கண்டு பிடிக்கப்படலாம் என்ற நம்பிக்கையும் இருக்கிறது. இதைக் கண்டுபிடிப்பதற்காகத்தான் அந்த CERN என்ற ஆராய்ச்சி சாலை நிறுவப்பட்டிருக்கிறது. அந்த நிறை என்பது பொருட்களுக்குள் அதாவது அணுவிற்குள் எப்படிப் புகுந்தது என்பது கண்டுபிடிக்கப்படுவதற்கு என்னென்ன செய்ய வேண்டுமென்றால் பூஜ்யம் டிகிரி செல்சியசுக்கு (குளிர் நிலை) சமீபமாகச் சென்றாக வேண்டும். முழுக்க முழுக்க வெற்றிடம் (காற்று இல்லாத இடம்) ஒன்று வேண்டும். பொருட்களில் இருக்கும் நிறையை வெளியேற்றுவதற்கு அந்தப் பொருளை இதுவரை எந்தப் பொருளும் இந்த பிரபஞ்சத்தில் போகாத வேகத்தில் அதாவது ஒளியின் வேகத்தில் செலுத்த வேண்டும். இதுவரை இந்த பிரபஞ்சத்தில் செயற்கையாக உருவாக்கப்படாத வெப்பத்தில் அதிகபட்ச வெப்பம் வேண்டும். இவை ஒவ்வொன்றையும் உருவாக்கத் தேவையான உபகரணங்கள் தொழில்நுட்பம் என்று இந்தப் பட்டியல் நீளும். இதைத்தான் அங்கு செய்து கொண்டிருக்கிறார்கள்.
அரிசியிலிருந்து கல்லைப் பொறுக்குவதற்கு நமது பெண்கள் எவ்வளவு சிரமப்படுகிறார்கள். ஆனால் விஞ்ஞானிகள் கண்ணுக்குத் தெரியாத அணுவிலிருந்து எளிதாக புரோட்டானை மட்டும் தனியே பொறுக்கி எடுத்து விடுகிறார்கள். இது மிகவும் சுவாரஸ்யமானது. எப்படியென்றல் ஹைட்ரஜன் வாயு அணுவில் ஒரு புரோட்டானும் ஒரு எலக்ட்ரானும்தான் இருக்கும். ஹைட்ரஜன் கேஸ் இருக்கும் கண்டெய்னரில் ஒரு பக்கம் பாசிடிவ் சார்ஜையும் இன்னொரு பக்கம் நெகடிவ் சார்ஜையும் ஏற்படுத்துகிறார்கள். எலக்ட்ரான்கள் நெகடிவ் சார்ஜ் கொண்டதால் பாசிடிவ் சார்ஜால் கவரப்பட்டு அதை நோக்கி ஓடுகின்றன. புரோட்டான்கள் பாசிடிவ் சார்ஜ் என்பதால் நெகடிவ் சார்ஜால் கவரப்பட்டு அதை நோக்கி ஓடுகின்றன.அப்படி ஓடி வரும் புரோட்டான்களை ஒதுக்கி புரோட்டன்கள் செல்லும் குழாய்களுக்குள் செலுத்தி விடுகிறார்கள். எப்படி எளிதான ஐடியா பாருங்கள். Ideas rule the world என்பது சரிதானே!
நிலக்கடலைக்குள் இருக்கும் பருப்பை எடுக்க வேண்டும் என்றால் நிலக்கடலையை உடைத்து எடுத்து விடலாம். ஆனால் அணுவுக்குள் இருக்கும் நிறையை எப்படி எடுப்பது? எந்த சுத்தியலை வைத்தும் உடைக்க முடியாது. ஆகவே அவற்றைக்கொண்டே அவைகள் உடைந்து தூளாகுமாறு செய்யவேண்டும். இரண்டு புரோட்டன் கூட்டங்களை ஒளியின் வேகத்தில் மோத விட்டு படு பயங்கரமான வெப்பத்தை ஏற்படுத்தி அதிலிருக்கும் நிறை வெளியேறுமாறு செய்கிறார்கள். இந்த புரோட்டான்களும் தேமே என்று மோதிக்கொண்டு சாகின்றன.
சரி அவர்களின் நோக்கம் நிறைவேறுமா? இந்தச் சோதனைக்கு முக்கியமாக சூப்பர் கண்டக்டர் மேக்னெட் எனப்படுபவை தேவை. இவற்றின் சிறப்பு என்னவென்றால் இவை மின்காந்த சக்தியுள்ள பொருட்களை தரையிலும் படாமல் காந்தத்திலும் ஒட்டாமல் அந்தரத்தில் நிறுத்தும் தன்மையுடையவை. இவற்றை இயங்கச்செய்வதற்கு துளி கூட உராய்வு இல்லாத மின்சாரம் தேவை. மின்சாரம் என்பதே உராய்வு உண்டாபவைதான்.(நம்ம ஊரில் இந்த மின்சாரம் கம்பியில் செல்லும்போது உராய்வினால் 5 சதவீதம் வீணாவதாகக் கணக்குச் சொல்லி பல கோடி ரூபாய் ' நஷ்டம் ' காட்டுகின்றனர்.) ஆனால் இந்த சூப்பர் கண்டக்டர் மேக்னெட்டுக்குச் செல்லும் மின்சாரத்தில் உராய்வே ஏற்படக்கூடாது.ஆகவேதான் அவற்றிற்கு மின்சாரத்தை எடுத்துச் செல்லும் மயிரிழையைவிட கணம் குறைந்த வயர்கள், காயில்களில் உராய்வு ஏற்படாமல் இருப்பதற்கு அவற்றை மைனஸ் 271 டிகிரி செல்சியசில் வைக்கிறார்கள்.இந்தக் குளிர் நிலையில் வைப்பதற்கு திரவ ஹீலியம்தான் ஏற்றது.ஆகவே இதைப் பயன்படுத்துகின்றனர்.
webdunia photo
WD
அந்த மிக மெல்லிய வயர்களில் 5000 ஆம்பியர் மின்சாரம் 24 மணி நேரமும் பாய்கிறது. அந்த அளவு குளிர் நிலையில் அவற்றை வைக்காவிட்டால் ஒரே நொடியில் எரிந்து சாம்பலாகிவிடும். இந்த சூப்பர் கண்டக்டர் மேக்னெட்டுகள் பொருள்களை அந்தரத்தில் வைத்து விடும் என்று சொன்னேனில்லையா? இது எதற்காகவென்றால் புரேட்டான்கள் செல்கிற குழாய்களில் புரேட்டான்கள் உரசிவிடக்கூடாது. குழாயின் நட்ட நடுவில் செல்ல வேண்டும். மேலும் அவை ஒன்றுடன் ஒன்று மோதும்போது அங்கு ஏற்படும் வெப்பம் சூரியனின் நடுவில் இருக்கும் ஒரு கோடியே நாற்பது லட்சம் டிகிரி செல்சியஸ் வெப்பதை விட லட்சம் மடங்கு அதிகமானது. சூரியனின் நடுவே கொண்டுபோய் ந்மது பூமியை வைத்தால் ஒரே நொடியில் ஆவியாகி காணாமல் போய்விடும். அப்படிப்பட்ட கற்பனைக்கும் எட்டாத வெப்பம். இந்த வெப்பம் எந்தப்பொருளையும் தொட்டுவிடாதவாறு பாதுகாக்க வேண்டும். அதே நேரத்தில் இந்த வெப்பம் ஒரு நொடியில் நூறு கோடி பங்கில் ஒரு பகுதி நேரம்தான் இருக்கும். அதற்கு மேல் நிற்காது. அதை நிறுத்தி வைக்கவும் முடியாது. அந்த நேரத்திற்குள் அந்த வெப்பத்தில் மோதிய புரோட்டான்களின் கதி என்ன என்பதை ஆராயவேண்டும். ஆராய்கிறார்கள்.
இந்த சூப்பர் கண்டக்டர் மேக்னட் டெக்னாலஜி இன்னும் வளர்ந்துகொண்டிருக்கும் நிலையில்தான் இருக்கிறது. இதைப் பற்றி முழுக்க முழுக்கவும் தெளிவாகவும் நாம் இன்னும் தெரிந்து கொள்ளவில்லை. ஆகவே இப்படிப்பட்ட நிலையில் இருக்கும் இந்த டெக்னாலஜியின் அடிப்படையில் இந்த ஆராய்சியைத் தொடர்வது நாம் எட்டவிருக்கும் குறிக்கோளை அடையச் செய்யுமா என்ற கேள்வி பலர் மனதில் சாதாரணமாக எழுகிறது. இந்த தொழில்நுட்பத்திற்குத் தேவையான உபரகணங்களும் மிகவும் ஆபத்தை விளைவிக்கக் கூடியவை என்பதை மார்டினஸ் வெல்ட்மேன் என்ற நோபல் பரிசு பெற்ற விஞ்ஞானியும் அந்த சோதனைச் சாலையிலேயே பல ஆண்டுகள் வேலை செய்தவரும் குறிப்பிட்டுக் காட்டியவாறு ஒரு பெரும் விபத்து அது இயங்கத் தொடங்கிய சில நாட்களில் நடந்தே விட்டது.
அவர் சொன்ன மாதிரி அந்தக் காயில்கள் எரிந்து உருகி அதனுள் இருந்த -271 டிகிரி செல்சியஸ் குளிர்ந்த ஹீலியம் வாயு வெளியேவந்து -171 டிகிரி செல்சியஸ் குளிர் நிலையில் இந்த சுரங்கத்துக்குள் ஒரு பகுதியில் நிறைந்துவிட்டது. அப்படிப்பட்ட குளிர் நிலையில் யாராவது மனிதன் போனால் ஒரு நொடியில் விரைத்து செத்துப் போவான். ஆகவே அந்த குளிர் நிலையை முதலில் வெப்பமடையச் செய்ய வேண்டும். அப்போதுதான் சுரங்கத்துக்குள் இறங்கி வேலை செய்ய முடியும். பின்பு இதனால் பாதிக்கப்பட்ட ஏறக்குறைய 200 டைபோல் காந்தக் குழாய்களை (அவர்கள் சொல்கிற கணக்கு 100 மட்டும்) மீண்டும் சுத்தம் செய்து அவற்றில் உள்ள எல்லா உபகரணங்களையும் மீண்டும் பொருத்தி சோதித்துப் பார்த்து மீண்டும் திரவ ஹீலியம் நிரப்பி -271 செல்சியஸ் டிகிரிக்கு குளிரச் செய்ய வேண்டும். பிறகுதான் இப்போது நிறுத்தி வைக்கப்பட்ட சோதனையை மீண்டும் தொடங்க முடியும். இதற்கு குறைந்தது 4 மாதங்களாவது ஆகும். (அவர்களின் கணக்கு 2 மாதங்கள். அதாவது செப்டம்பர், அக்டோபர்) பின்பு நவம்பர், டிசம்பர், ஜனவரி மாதங்களில் குளிர்காலம். அதனால் இது இயங்குவது நிறுத்தி வைக்கப்படும் - இப்படிப்பட்ட குளிர் காலத்தில் பராமரிப்புப் பணிகள் மட்டுமே மேற்கொள்ளப்படும். ஏனென்றால் குளிர் காலத்தில் இதை இயக்கச் செய்வதற்கு ஏராளமான மின்சாரம் செலவாகும். இது தேவையில்லாத செலவு. ஆகவே மொத்தத்தில் 6 மாதங்கள் கூட ஆகலாம் மீண்டும் இயங்குவதற்கு. அதற்குப் பின்னால் வேறு எந்தப் பழுதும் ஏற்படாமல் இயங்கினால் அடுத்த ஒரு 6 மாத காலத்திற்கு இயக்கப்பட வேண்டும்.
6 மாதங்களில் இச்சோதனை முடிவு பற்றிய புள்ளி விவரங்களை ஆயிரக்கணக்கான பல்கலைக்கழகங்களுக்கும், சோதனைச் சாலைகளுக்கும் அனுப்பி அவர்கள் பரிசீலனை செய்து கிடைக்கும் தகவல்களைச் சேகரித்து மீண்டும் அவற்றைப் பகுத்து அவற்றிலிருந்து இதுதான் நடந்திருக்கிறது, இப்படிப்பட்ட பொருள்தான் வெளியேறி இருக்கிறது என்று ஒரு பெரும் விஞ்ஞானிகள் குழு கூடி முடிவெடுத்து உலகிற்கு தெரிவிக்க வேண்டும். இதற்கு மேலும் 6 மாதங்கள் ஆகிவிடும். ஆகவே மொத்தத்தில் இறுதி முடிவு இன்னதுதான் என்று மக்கள் தெரிந்து கொள்வதற்கு ஒன்றரை வருடங்கள் ஓடிவிடும்.
இந்தச் சோதனையில் கிடைக்கிற மலை மலையான புள்ளி விவரங்களிலிருந்து (Data) விஞ்ஞானி ஹிக்ஸ் சொன்ன நிறை பார்டிக்கிள் (Mass Particle) இருக்கிறதா என்பதைத் தேடிக் கண்டு பிடிப்பது எதற்குச் சமமானது என்றால் - நீங்கள் ஒரு பத்து நண்பர்கள் இருக்கிறீர்கள். அதில் ஒருவரைக்கூப்பிட்டு சர்க்கரையின் (தென் பகுதியில் சீனி என்று சொல்வார்கள்) ஒரு துகளை எடுத்துக்கொடுத்து " மெரினா பீச் மணலில் கொண்டு போய் போட்டு விட்டு வீட்டுக்குப் போய் விடு " என்று சொல்லுங்கள். பின்பு நீங்கள் ஒன்பது பேரும் அதைத் தேடிக்கண்டு பிடிப்பதற்குப் புறப்பட்டுப் போய் தேடினால் கண்டுபிடிக்க முடியுமா? 9 பேர் மட்டுமல்ல 100 பேர் அல்லது 1000 பேர் தேடினாலும் கிடைக்குமா? அப்படிப்பட்ட தேடுதலைத்தான் இங்கு செய்கிறார்கள்.
எந்த விஞ்ஞானியாலும் இன்ன முடிவுதான் இதில் கிடைக்கும் என்று உறுதியாகச் சொல்ல முடியாது. ஆனால் ஒன்றை மட்டும் உறுதியாகச் சொல்ல முடியும். என்னவென்றால் பொருட்களுக்கு நிறையைக் கொடுக்கிற பார்ட்டிகிள் இதுதான் என்று பீட்டர் ஹிக்ஸ் என்ற விஞ்ஞானி 1960இல் சொன்னார். இவர் சொன்னதற்கான காரணம், பிக் பேங் (பெரு வெடிப்பு) எற்பட்டபோது இந்தப் பிரபஞ்சமே ஒரு சிறு பட்டாணி அளவில் சுருங்கிவிட்டது என்றார்கள் விஞ்ஞானிகள். மாபெரும் நிறையுள்ள நமது உலகம், நட்சத்திரங்கள் மற்ற கிரகங்கள் எல்லாம் எப்படி அவ்வளவு சிறியதாகச் சுருங்க முடியும்? என்ற கேள்வி பூதாகரமாக எழுந்தது. யாருக்கும் இதற்கான பதில் தெரியவில்லை. அப்போதுதான் இந்த பீட்டர் ஹிக்ஸ் என்ற விஞ்ஞானி பிக் பேங் எற்பட்டபோது பொருள்களுக்கு நிறை என்பது இல்லாமல் போய்விட்டது. பிக் பேங் எற்பட்டதற்குப் பின்பு எந்தெந்த பொருட்கள் இந்த நிறை மண்டலத்தை எந்தெந்த வேகத்தில் மோதினவோ அவைகளுக்கு அந்தந்த நிறை ஏற்பட்டது என்ற ஒரு புதிய கொள்கையை முன் வைத்தார். பிக் பேங் தியரியைச் சொல்லிவிட்டு திணறிக்கொண்டிருந்த விஞ்ஞானிகளுக்கு இவரின் கொள்கை மிகுந்த நிறைவைத் தந்தது. ஏற்றுக் கொண்டனர். அப்போது அவர் கொள்கை அடிப்படையில் சொன்ன ' நிறை ' என்பது என்னவென்று வளர்ந்துவிட்ட தற்போதைய விஞ்ஞானக்கருவிகள் மூலம் ஆராய்கிறார்கள்.
அவருக்கு இப்போது வயது 86 ஆகிறது. அவர் குறிப்பிட்ட பார்ட்டிகிள் இருப்பது உறுதியானால். அவருக்கு அடுத்த நாளே நோபல் பரிசு அறிவிக்கப்பட்டுவிடும். ஏனென்றால் உயிருடன் உள்ளவர்களுக்குத்தான் நோபல் பரிசு கொடுக்கப்படுவது வழக்கம். ஆகவே இந்த ஆராய்ச்சியை அவசரகதியில் நடத்துகிறார்கள் என்ற சந்தேகம் உறுதிபடத் தெரிகிறது. எனவேதான் இது ஆரம்பிக்கப்பட்ட மூன்றாவது நாள் ஒரு 30 டன் எடை கொண்ட ட்ரான்ஸ்பார்மர் வெடித்துப் பழுதானது. அதை மாற்றிய பிறகு சூப்பர் கண்டக்டர் மேக்னெட் காயில் உருகி அதனால் ஹீலியம் பற்றிக் கசிந்து வெளியேறி நூற்றுக்கணக்கான முக்கியப் பகுதியான டைபோல் மேக்னெட்டுகள் பழுதடைந்து ஆராய்ச்சியையே பல மாதங்களுக்கு நிறுத்தி வைக்க வேண்டிய நிலைமை ஆகிவிட்டது. பல ஆயிரக்கணக்கான விஞ்ஞனிகள் 20 ஆண்டுகளாகப் பாடுபட்டது, 36 ஆயிரம் கோடி ரூபாயை விழுங்கி நிற்பது.
அந்த நிறை விநாடியில் நூறு கோடியில் ஒரு பங்கு நேரம் தான் இருக்கும். அதற்குள் அதன் தன்மை, வேகம், வேறு பண்புகள் இவற்றையெல்லாம் கண்டு பிடிப்பதற்கு டிடெக்டர்கள் இருக்கின்றன. இவை மின்காந்த அலைக் குறியீடுகளாக கம்ப்யூட்டரில் பதிவாகும். இரண்டு புரோட்டான்கள் மோதுகிற போது ஒரு கொசு பறக்கும் போது உண்டாகும் சக்தி (energy) தான் உண்டாகும். ஒரு புரோட்டன் கூட்டமும் இன்னொரு புரோட்டன் கூட்டமும் மோதும்போது வைகை எக்ஸ்பிரஸ் போகும்போது உண்டாகும் சக்தி வெளிப்படும். இதை இப்படியே கணக்கிட்டால் இந்த மோதுதல் ஒரு விநாடிக்கு 60 கோடித் தடவை நடக்கிறது - 1 மணிக்கு அல்ல, ஒருவிநாடிக்கு - என்றால் ஒரு நிமிடத்திற்கு, ஒரு மணிக்கு எவ்வளவு Energy வெளியாகிறது என்று கணக்கிட்டுப் பாருங்கள். இந்தப் பிரம்மாண்டமான சக்தியை எண்ணித்தான் புருவத்தை உயர்த்த வேண்டியிருக்கிறது. இதனால் என்ன நேரிடுமோ என்று பயப்படுவதற்கும் காரணமாகிறது.
பிளாக் ஹோல் என்ற ஒன்று உண்டு. ஒவ்வொரு நட்சத்திர மண்டலத்துக்கும் நடுவில் இவை இருப்பதாக நம்பப்படுகிறது. அவை பக்கத்திலிருக்கும் நட்சதிரங்களை ஒவ்வொன்றாக கவர்ந்து உறிஞ்சி விழுங்கி விடுகிறது. இது பல கோடி ஆண்டுகளாக நடந்து கொண்டிருக்கிறது. அது விழுங்கினால் விழுங்கியதுதான். பிறகு அவை வெளியேறுவதில்லை. அந்தக் கருந் துளைகளில் இருந்து எதுவும் வெளியேற முடியாது. அவ்வளவு ஈர்ப்பு சக்தி வாய்ந்தது. அதைப் போல் ஒரு கருந்துளை இந்த சோதனையின்போது உருவாக வாய்ப்பு உள்ளது என்கிறார்கள். ஆனால் அப்படி ஏதும் நேருவதற்கான வாய்ப்பு இல்லவே இல்லை. ஏனென்றால் அப்படிப்பட்ட கருந்துளை உருவாக வேண்டுமென்றால் நமது சூரியனைப் போல் நான்கு ஐந்து சூரியனின் சக்தி ஒட்டுமொத்தமாகத் தேவை. நமது பூமியோ சின்னஞ்சிறியது. நமது பூமியைப் போல ஆயிரக்கணக்கான பூமிகளை ஒரு சூரியனில் வைத்துவிடலாம். ஆகவே இப்படிப்பட்ட கருந்துளை ஏற்பட வாய்ப்பு இல்லை. ஆனால் இந்தச் சோதனைக் கூடத்துக்கு ஆபத்து நேருமா என்றால் ' இல்லை' என்று மறுப்பதற்கில்லை.
அப்படி நிறையைக்கொடுக்கக் கூடிய பொருள் இன்னதென்று கண்டுபிடித்து விட்டால் நமக்கு என்ன பயன் என்று கேட்பீர்களானால், ஏராளமாக உண்டு. நிறை இருப்பதால்தான் தேய்மானம் என்பது ஏற்படுகிறது. நிறையைக் குறைத்து செய்த வஸ்துவால் நாம் கார் டயர் மீது ஒரு கோட்டிங் கொடுத்துவிட்டால் 100 ஆண்டுகளானாலும் அந்த டயர் தேயாது. ஷட்டில் ஓடுகள் மீது அப்படி ஒரு கோட்டிங் கொடுத்துவிட்டால் எவ்வளவு வேகத்தில் ஷட்டில் காற்று மண்டலத்தில் நுழைந்தாலும் உராய்வு ஏற்பட்டு தீப்பிடிக்காது. இப்படிப் பல பல. சற்றுக் கற்பனையை விரித்துக் கொண்டே செல்லுங்கள். இப்படிப்பட்ட கற்பனைகள்தான் விஞ்ஞானத்தில் சாத்தியமாகியிருக்கின்றன.
இரண்டு பேர் சண்டை போடும்போது ஒருவன் சொல்கிறான், " டேய் நான் அடிக்கிற அடியில் உன் அம்மாவிடம் குடித்த பாலைக் கக்க வைக்கிறேன் பார்" என்பான்.
அதுபோல இந்த அணுக்களை அதிவேகத்தில் மோத வைக்கும் போது அவை ஆதியில் என்னவாக இருந்ததோ அந்த நிலைமைக்கு போய்விடும் என்பது எதிர்பார்ப்பு. இந்த புரோட்டான் கற்றைகள் ஒரு ரோமத்தின் கனத்தை விட மெல்லியதானவை. ஒரு ஊசியையும் மற்றொரு ஊசியையும் எடுத்து எதிர் எதிரே வைத்து ஒரு முனையோடு இன்னொரு முனையை மோதிப் பாருங்கள். முடிகிறதா பார்ப்போம். ஆனால் விஞ்ஞானத்தில் இதனைச் சாதிக்க முடியும். இரண்டு புரோட்டான் கற்றைகளும் அவ்வளவு துல்லியத்தில் மிகச் சரியாக இம்மியும் பிசகாமல் நுனிக்கு நுனி மோத வைக்க முடியும். இங்கிருக்கும் டிடெக்டர்கள் என்பவை 70 அடி 80 அடி உயரமானவை. ஏன் இவ்வளவு உயரமாக இருக்கின்றன என்றால் இவற்றின் நடுவில் உள்ள இடத்தில்தான் புரோட்டான்கள் மோதுதல் வெடிப்பதே நிகழ்கிறது. மோதிய வேகத்தில் பல நூறுகளாகி ஓடும் பல சக்திகள் பல வடிவங்களில் வெளிப்படும். இவை எல்லாம் இந்த டிடெக்டர்களில் உள்ள இரு பக்க உலோக சுவர்களின் நடுவில் வாயு அல்லது ஒரு வித திரவம் நிரப்பப்பட்டிருக்கும். அவற்றின் ஊடே செல்லும் கதிர்களை வைத்து அவற்றின் பண்பு கண்டறியப்படும். ஆகவே இவை தடிமனாகவும், பெரியதாகவும் இருக்க வேண்டியிருக்கிறது. இனிமேல் வரும் விஞ்ஞானக் கண்டுபிடிப்புகளின் மூலம் இவற்றைச் சிறியதாகச் செய்ய முடிகிற வாய்ப்பு ஏற்படலாம்.
இப்படிப்பட்ட ஒவ்வொரு கருவிகளையும் கண்டுபிடிப்பதற்கு விஞ்ஞானிகள் பட்டபாடு கொஞ்ச நஞ்சமல்ல. பூமி உருவாகி 450 கோடி ஆண்டுகளாகின்றன. இந்த 450 கோடி ஆண்டுகளாக கொஞ்சம் கொஞ்சமாக உருவாக்கப்பட்டு உருவாக்கப்பட்டு கடைசியாக உருவாகியிருப்பவன் மனிதன் - அவன் மூளை. ஆகவே இப்படிப்பட்ட துல்லியங்களும் கண்டுபிடிப்புகளும் அவனுக்குச் சாத்தியமாகின்றன.
இயற்கையாக நடந்த பெரும் வெடிப்புக்கும் இப்போது நடத்தப்படப் போகும் செயற்கையான பெரும் வெடிப்புக்கும் உள்ள வேற்றுமை என்னவென்றால், பெரு வெடிப்பில் பொருள், சக்தி, அண்டவெளி, காலம் எல்லாம் ஒன்று சேர்ந்து அதிலிருந்து உருவானது என்று சொல்வார்கள். ஆனால் இந்தச் செயற்கை பெருவெடிப்பு எதையும் உருவாக்குவதில்லை. ஏற்கனவே இருக்கும் பொருளைப் பிளந்து பிளந்து அதற்குள் என்ன இருக்கிறது என்று பார்ப்பதுதான். ஆகவே அதுபோல ஒரு நிலைமை இப்போது ஏற்படுவது சாத்தியமில்லை.
