பீறிட்டெழும் என் பதற்றத்தின் பார்வை அமைதி அமைதி என பச்சைப் புல் தேடுகிறது அவலங்களின் நாவுகள் பயணித்த சுவை வழியே மௌனம் யாசிக்கிறது நடுக்கம் சிவப்புக் கம்பளம் விரித்த கூடமொன்றிலிருந்து நிர்வாகவியல் குறித்த வரைவுகள் தொடங்குகின்றன குளிரூட்டப்பட்ட சதுரங்கள் உரையாடலை வாசிக்கின்றன உணவுகளின் வரிசையில் எண்ணிக்கைகள் தொடர்கின்றன பசி மட்டும் சாசுவதம் கழிப்பறை சுவர் சிரித்த இசை கனவுப் பிரதேசமாய் விரிகிறது நடுநிசியளவு அல்லது பகலா ஏதோ ஒன்றிலிருந்து எழும் ஓலம் ஞாபகங்கள் மீது நதி நீரற்ற தனிமையை வீசுகிறது நடவடிக்கைகளின் ஒழுங்கு படுத்தலை ஒளி அறைகிறது நெஞ்சுப் பலகை மீது விழிகளின் அச்சம் வினாக்குறிகளை உமிழ்கிறது பழைய கேள்விதான் புதிய இயல் புதிய உணவு புதிய இசை
வலி
உயரங்கள் பிரமிப்பை ஊட்டுகின்றன அளவுகோல்களும் ஒரு கணம் மிகவும் கனத்து பின் வெறுமை தெரியும் நேற்று இல்லாத பூ இன்று உதிர்ந்து கிடக்கிறது சிகரம் என்று சொல்லப்படுவது எது? நாட்கள் கழிந்து பெய்த பின்னிரவு மழை நிலப்பரப்பின் வாசம் தோய்ந்த நிலா நேரத்தைத் திருடிச் சென்றது மழை நேரம் உன் உயரத்தை அர்த்தப்படுத்தினால் எனக்கு நிலா நேரம் திசைகளைத் தெரிவு செய்வதில் கூட உயரம் குறுக்கிடுகிறது என்னை செதுக்கிய காயங்களின் வடு உனக்கு வலியைத் தருவதில்லை மெல்லிய இதயத்தின் பதற்றம் போல் சட்டப் புத்தகங்களும் தரப் பரிசோதனைக் காலமிது உயரம் நினைத்து கர்வம் வேர் விடுகிறது செல் ஒவ்வொன்றும் ஆய்வுக்குட்பட்டது எனினும்
சாகாவரம்
காற்று வெளி உதிர்த்த உன் புன்னகை உள் நளினங்களை அர்த்தப்படுத்தியது குரலின் வியாபகம் உன் பூரிப்பைச் சொல்லியது இடைவெளிகள் குறைந்து அதிர்வுகளைச் சொல்லியே உறவின் இழை நம்மைப் பிணைத்தது பாலைவனங்களைச் சுமந்த மனதின் ஓரங்களில் மழையின் சொட்டு கனவு குறித்த நமது விவாதங்கள் சிற்பம் வடித்த கரங்களை சற்று மறந்திருந்தன நிதர்சனங்களை வரவேற்பறையில் அமரச் செய்த கனவின் குரூரங்கள் நாட்களைச் சுமக்கின்றன எல்லை மறந்து பறந்த பறவையின் சிறகுகள் ஞாபகங்களை மறக்கவில்லை நமது காதலைச் சொல்லிய பூக்கள் இன்னமும் பூத்துக் கொண்டுதானிருக்கின்றன நம் காதலைப் போல
