காலென்றால் கேலி செய்கிறாயே - எதற்காக? கவிதையைக் கள்ளச் சொல் என்கிறாயே - வேண்டுமென்றுதானே? நான் துதிக்கிறேன் என்றுதானே? இருக்கட்டும் - நமது இன்பத்து ஏகாந்த இரவின் இறுதியில், பிறைவெளுத்த பின்மாலையில், இருள் வெள்ளம் வடிந்த வைகறையில், ஓவிய மூட்டும் உன் ஒளிக்கரங்களைவிட்டு நான் பிரிவினை கொள்ளும் போர் வேளையில், உன் கண்களைக் கலக்குவதென்ன - காதலல்லாமல்? அந்தக் கனவழியும் பொழுதில், உன் வாயின் வார்த்தை வனப்புத்தானென்ன - கவிதையல்லாமல்?
